Νόσος Peyronie

Τι είναι η νόσος Peyronie; 

Η νόσος Peyronie είναι μια αγνώστου αιτιολογίας πάθηση κατά την οποία σχηματίζεται μια ινώδης πλάκα στα περιβλήματα του πέους, προκαλώντας την κάμψη ή/και στροφή του πέους κατά τη στύση. Φαίνεται ότι κάποιος μικροτραυματισμός ή μια επαναλαμβανόμενη μικροαγγειακή βλάβη προκαλεί φλεγμονώδη αντίδραση στον ινώδη χιτώνα των σηραγγωδών σωμάτων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των ινοβλαστών, την εναπόθεση κολλαγόνου, με φυσικό επακόλουθο το σχηματισμό μαλακής, επώδυνης πλάκας στον ινώδη χιτώνα που προκαλεί κάμψη του πέους (1η φάση-φλεγμονώδης). Στην συνέχεια, η πλάκα αυτή με την πάροδο του χρόνου ασβεστοποιείται, γίνεται σκληρή και ανώδυνη και σταματάει η περαιτέρω ανάπτυξη της και η περαιτέρω κάμψη του πέους (2η φάση-χρόνια). Η νόσος Peyronie μπορεί να συνυπάρχει με μια νόσο των χεριών που λέγεται νοσος Dupuytren.
Συνήθως η νόσος Peyronie εκδηλώνεται μόνο με την απόκλιση του πέους κατά τη στύση, κάποιες φορές όμως μπορεί να συνυπάρχει και πόνος στο πέος των ασθενών στη 1η φάση. Ο πόνος στο 90% των ατόμων υποχωρεί με την πάροδο του χρόνου.
Επίσης, σε ποσοστό 3-13% μπορεί να υπάρξει υποστροφή της πλάκας.

Πως εξελίσσεται η νόσος Peyronie;

Κατά συνέπεια στη νόσο Peyronie διακρίνουμε 2 φάσεις:
-1η φάση ή φάση φλεγμονής: σε αυτήν σχηματίζεται μια μαλακή πλάκα, επώδυνη, που προκαλεί επώδυνη στύση με/ή χωρίς κάμψη πέους. Κρατάει περίπου 12 μήνες και συνήθως έχει πρόσφατη έναρξη.
-2η φάση ή φάση χρονιότητας: σε αυτήν η πλάκα γίνεται σκληρή, ασβεστοποιείται, ψηλαφάται από τον ασθενή, είναι ανώδυνη και συνοδεύεται με κάμψη πέους. Στη φάση χρονιότητας η νόσος έχει πάψει να εξελίσσεται για τουλάχιστον 3 μήνες. Σε αυτή τη φάση έχουμε σταθεροποίηση της νόσου.

Πως αντιμετωπίζεται η νόσος Peyronie;

Η σημασία της αναγνώρισης των φάσεων της νόσους είναι αναγκαία για να ακολουθήσουμε τη σωστή θεραπευτική προσέγγιση. Στη 1η φάση δοκιμάζουμε φάρμακα και δεν επεμβαίνουμε χειρουργικά, καθώς η νόσος εξελίσσεται, ενώ στη 2η φάση επεμβαίνουμε πλέον χειρουργικά αν χρειάζεται. Κριτήριο επέμβασης είναι η δυσκολία στην σεξουαλική επαφή.
Η αντιμετώπιση της 1ης φάσης γίνεται με τη χρήση φαρμάκων από το στόμα, ή ενδοπεριοχικών ενέσεων ή αλοιφών. Ιδιαίτερα χρήσιμες φαίνεται επίσης ότι είναι και οι συσκευές έλξης του πέους, οι οποίες αυξάνουν το μήκος του πέους και μειώνουν την κάμψη. Τελευταία, φαίνεται ότι ο συνδυασμός συσκευών έλξης του πέους με σύγχρονη έγχυση ενός φαρμάκου που διασπά την πλάκα, καλείται XIAPEX, προσφέρει τα καλύτερα αποτελέσματα στην φαρμακευτική αντιμετώπιση της νόσου.

Πως γίνεται η χειρουργική θεραπεία της νόσου Peyronie;

Σε ασθενείς που θα επιλεχθεί χειρουργική θεραπεία, αν υπάρχει ταυτόχρονα στυτική δυσλειτουργία που δεν ανταποκρίνεται στα φάρμακα, τότε η χειρουργική διόρθωση συνίσταται στην τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης με/ή χωρίς διόρθωση της κάμψης του πέους.
Αν δεν υπάρχει στυτική δυσλειτουργία ή υπάρχει στυτική δυσλειτουργία που ανταποκρίνεται σε φάρμακα από το στόμα, τότε επιλέγουμε τη κατάλληλη χειρουργική τεχνική, με κριτήρια το μήκος του πέος, τη κλίση, και τη θέση. Για αυτό είναι πολύ σημαντικό και χρήσιμο για τον ιατρό, ο ασθενής να έχει τραβήξει μια φωτογραφία του πέους του σε στύση. Αν η κλίση είναι μικρότερη από 60ο συστήνεται η τεχνική Nesbit ή plication. Αν η κλίση υπερβαίνει τις 60ο, συστήνεται η εξαίρεση της πλάκας και η τοποθέτηση μοσχεύματος, τεχνική η οποία δεν επηρεάζει το μήκος του πέους. Σε κάθε περίπτωση, ο ασθενής φεύγει από το νοσοκομείο την ίδια ημέρα.